Łjubow – ty dlja łjudej odwiczna tajina,
Łjubow, taka nebesna i taka zemna,
Zawżdy prynosysz widczuttja wesny,
A załyszajesz hirkotu wyny szczoraz.

Pryspiw:
Łjubow, za wsi obrazy ty mene prosty,
Łjubow, ty za soboju ne pały mosty,
Łjubow, ty z wysoty do mene znow pryłyń,
Łjubow, duszi mojeji ne pokyń!

Łjubow – hłybiń ozernych neozoryj płes,
Łjubow – bezmeżne sjajwo zołotych nebes,
Wohoń czekannja i rozłuky lid,
Takyj błyz'kyj i neosjażnyj swit czudes.

Pryspiw

Spałachnesz na myt' i pohasnesz znow,
Ta w sercjach łyszajet'sja nawiky...

Pryspiw

Łjubow...
Łjubow...