Załysz mene, błahaju,
Ta serce łysz nikomu ne widdaj!
Zabuty naszi noczi namahajus', –
Ta jak zabuty raj!?

Bez tebe swit bezmeżnyj ta porożnij,
Chołodnyj jak zyma.
Z toboju sonce swityt' ta smijet'sja,
Chocz spokoju nema...

Z toboju ważko żyty tak,
Ałe bez tebe ja pomru odyn...
Tebe ja łjubłju!
– Tebe ja łjubłju!
I znowu, znowu, znowu ja tobi każu,
Szczo ja tebe łjubłju!

Z toboju ja w hirkych slozach,
Z toboju ja na nebesach,
Na nebesach swjatych...
Z toboju ja żywu j smijus',
Niczoho ja u switi ne bojus'!
– Bo my z toboju wdwoch!

Nenawydżu j kochaju,
Znow łjubłju i znow tikaju,
Ja kochaju wse odno...
– Tebe ja łjubłju!
I znowu, znowu, znowu ja tobi każu,
Szczo ja tebe łjubłju!

Łjubłju tebe j nenawydżu,
Ałe bez tebe ne żywu ni dnja!
– I ja sumuju za toboju!
Z toboju ja – nebesnyj ptach,
A na zemli dołaju strach samotnosti!

Nenawydżu j kochaju,
Znow łjubłju i znow tikaju,
Ja kochaju znow!
Tebe ja łjubłju, tebe ja łjubłju,
I znowu, znowu, znowu ja tobi każu,
Szczo ja tebe łjubłju!

Zlitaju ptachom w nebo...
– I ja łeczu do tebe...
Kochannja j niżnist' nazawżdy
Tobi widdam, bo ja tebe łjubłju...
Łjubłju...