I znowu pryłetjat' i widłetjat' łełeky
I stomłeno witry prysjadut' na sternju,
Zabudut' mene wsi, i błyz'ki, i dałeki,
I druzi ti, jakych u serci choronju.

Zażurjat'sja lisy w osinnij pozołoti,
Dołynamy tuman koszłato zadymyt',
Skupaje mene chtos' w słowesnomu bołoti
Ta znaju czystotu – ne zmoże oczornyt'.

A łehit mołodyj tu hruszku kuczerjawu
Hołubyt' niżno tak u litńomu sadu,
Projszow szljachom żyttja, jak switło kriz' temrjawu,
Chocz wiryw pidijmus', jakszczo des' i wpadu.

I znowu pryłetjat' i widłetjat' łełeky
I stomłeno witry prysjadut' na sternju,
Zhadajut' mene wsi, i błyz'ki, i dałeki,
I druzi ti, jakych u serci choronju.