I znovu pryletyat' i vidletyat' leleky
I stomleno vitry prysyadut' na sternyu,
Zabudut' mene vsi, i blyz'ki, i daleki,
I druzi ti, yakych u serci choronyu.

Zazuryat'sya lisy v osinniy pozoloti,
Dolynamy tuman koshlato zadymyt',
Skupaye mene chtos' v slovesnomu boloti
Ta znayu chystotu – ne zmoze ochornyt'.

A lehit molodyi tu hrushku kucheryavu
Holubyt' nizno tak u litnomu sadu,
Proyshov shlyachom zyttya, yak svitlo kriz' temryavu,
Choch viryv pidiymus', yakshcho des' i vpadu.

I znovu pryletyat' i vidletyat' leleky
I stomleno vitry prysyadut' na sternyu,
Zhadayut' mene vsi, i blyz'ki, i daleki,
I druzi ti, yakych u serci choronyu.