Zapytawsja ja wilnoho witru,
Szczo robyty, szczob stat' mołodym.
Widpowiw meni hrajuczy witer,
Bud' łeheńkym, jak witer, jak dym.

Ja spytawasja w mohutńoho morja,
W czim swjati zapowity żyttja.
Widpowiło spiwajuczy more,
Bud' spiwoczym i niżnym, jak ja.

Ja spytawsja w wysokoho soncja,
Jak jasnisz spałachnut' wid zori.
Ni sliwcja ne widmowyło sonce,
A dusza moja wczuła – hory.

Zapytawsja ja wilnoho witru,
Szczo robyty, szczob stat' mołodym.
Widpowiw meni hrajuczy witer,
Bud' łeheńkym, jak witer, jak dym.