Łjubow – ce kryha i wohoń,
Ce p’jankyj, spokusływyj połon,
I jakyj panuje bez kincja,
Tam, de b’jut' schwylowano sercja.
Łjubow – tajemnyj błysk oczej,
Wicznist' dniw, szałenyj pływ noczej,
Łysz jiji wseperemożna sut',
Zdatna dolja szczastja powernut'.

Pryspiw:
Łjubow – idy, ne pospiszaj,
Mene, błahaju, ne łyszaj!
Kwitu bezmeżno u żytti,
Daruj chwyłyny zołoti.
W żyttja ty radist' prynesła
W duszi prytułok swij znajszła,
Deń za dnem nadija ożywa,
I łetjat' iz wust moji słowa.

Pryspiw (2)