U zradływyj teperisznij czas,
De rozłuky i zustriczi płaczut',
Ja pobaczu swij zorjanyj szljach,
Bo ne możu nijak ja inaksze.
I w swij perszyj jaskrawyj polit
W rozmajitti zirok prekrasnych
Ja pobaczu moho szczastja cwit
J peremożu bil swoju własnu.

Pryspiw:
Ja łeczu do zirok,
I wony mene zustriczajut',
Ja robłju perszyj krok –
I neszczastja moji znykajut'.
Ja łeczu do zirok,
I w poloti serce zawmyraje,
Ja zrobyła swij krok
Tudy, de szczastja mene czekaje.

I teper, jak swij szljach ja znajszła
I potrapyła w dywo czudowe,
Zahoriłasja moja zorja,
I, napewno, ne zhasne nikoły.
Chaj zdijsnjat'sja wsi mriji moji,
A nadija j łjubow ne znykaje,
I chaj budut' szczasływi usi,
Bo wid nych ja dobra łysz czekaju.

Pryspiw