1
Wże dohoraje deń i ja idu odna,
Tam, de kołys' udwoch z toboju my chodyły.
Teper tut chodyt' sum, kinczajet'sja wesna,
Bo kochannja swoje my u neji nawik załyszyły.

Ne rozumiju dosi ja: czomu wse tak,
Jakym wona tebe pryworożyła ziłljam.
Pryznaczen wże meni kazały deń i czas,
Ty mene zaprosy, ty mene zaprosy na wesiłlja.

Pryspiw:
Nichto ne wynen, nichto ne wynen,
My ne chotiły czużymy staty.
Nichto ne wynen, nichto ne wynen,
Łysz misjac' traweń, łaskawyj traweń.
Łysz misjac' traweń u tomu wynen,
Szczo ty pro mene zabuwajesz.
Łysz misjac' traweń u tomu wynen,
Szczo ne zabudu tebe ja.
Łysz misjac' traweń u tomu wynen,
Szczo ty pro mene zabuwajesz.
Łysz misjac' traweń u tomu wynen,
Szczo załyszajus' ja odna.

2
Ty zaprosy mene – ja tilky podywłjus'.
Na skilky szczasływ ty – pytaty ja ne smiju.
Ja na chwyłynońku, bo sliz swojich bojus',
Chocz i boljacze ce, ałe wse ż ja za tebe radiju.