Temno na zemli, znyszczeno use.
Misjac' na czowni switło nam nese.
I mojich dumok zahubyłas' cil.
Krow nacze strumok, widczuwaju bil.
Zahubyw sebe, zahubłju i was.
Tak, cja bil mene, potriben tilky czas...
Zahadkowa hra, diznajeszsja s'ohodni.
Prawył w nij nema – bezodnja...

Pryspiw:
Wtikaj wid cijeji bezodni!
Ne rozumijesz c'oho buttja.
Ałe znaj, wona żywa s'ohodni,
A wże zawtra nowe żyttja!

Namahajus' ja szczos' sobi zrobyty,
Szczob u switi c'omu stało kraszcze żyty.
I szczob moji sny buły prozori,
Zaraz nawpaky – wony wsi chwori,
Obijmy mene ta ne widpuskaj,
Widwedy tudy, de nasprawdi raj.
Ne zważaj na dywni widczuttja –
Nam usim neobchidne, kajattja...

Djakuju usim, chto mene poczuw
I moji dumky duszoju widczuw.
Bezpereczno czas ne stojit' na misti
I czekaty dosyt' – prirwa w misti.
Temno na zemli, znyszczeno use.
Misjac' na czowni switło nam nese.
Zahadkowa hra, diznajeszsja s'ohodni.
Prawył w nij nema – bezodnja.