Trymajuczy w rukach swoje obłyczczja –
Widczuwajesz swoju duszu mensz samotnju.
Zawmyraje obraz pownocinnych emocij,
Zaterpaje postat'. Tak ja choczu.
Znajesz, posmiszka twoja hrije
I mow switło jasne baczu.
Na zawtra widkładaju mriju
I jak zawżdy bażaju wdaczi...

Pryspiw:
Rozbywaj swoji skeli!
Widczynjaj inszi dweri!
Ne ważływi wczynky mynułoho!
Zminjuj swoji diji!
Wtiłjuj swoji mriji
I znajdesz poczatok nowoho żyttja.

Wże maryt'sja tobi w oczach,
Ne rozmowljajesz ty zi mnoju.
Nasprawdi wczynok twij – ce żach
I schodyt' sonce za spynoju.
Ne pobaczysz u dumkach
Toho, szczo zawtra mohło buty.
Ne treba maryty u snach
I budesz żyty ty mynułym.

Czomus' ne rozumijesz zowsim mojich sliw
I pohljad twij ja widczuwaju dosi.
Rachuju. Skilky ce trywatyme szcze dniw,
Koły widczuju zapach twoho wołossja?
Możływo ty ne zowsim wilna
I muczat' sumniwy tebe?
A może j nawit' bożewilna?
Ty usmichnys' i wse myne.