Ty poobpysuwaw wnoczi moji stiny, zafarbuwaw moji wikna,
Wykraw biłyznu, powyrizuwaw z kowdry szczos' zowsim schoże na czysła –
Zowsim ne smiszno...
Chotiw zaljakaty? Znajesz, w tebe wże wyjszło.
Ja wże ne możu bez switła, meni ne ohydno,
Prosto, wsjudy twij zapach, a ja bojus' nostalhiji.

Pryspiw:
Ty łowysz witer, ty zazdrysz zorjam,
A ja sama ciłuju doszcz.
Na żal, u tebe wże je dwa soncja,
A ja – małjuju na pisku...
U tebe kryła i ciłe more,
A ja – sama łeżu w snihu.
Czomu u tebe dwa zajwych soncja?
A ja małjuju na pisku...

Teper toczno znaju, czomu nenawydysz nebo – ty zawżdy mrijaw litaty,
Ja zszyła witryła z twojich rożewych krawatok, ta ty widmowywsja wzjaty,
Meni ne zwykaty:
Ja wże pereżyła bahato,
Anty-deprysanty znow ne choczu kowtaty
Tobi dwa soncja i tak zabahato...

Pryspiw

Ty znowu porjad, a ja sumna...
Twoji dwa soncja obpikajut' wusta...

Pryspiw