Do tebe jdu, załjubłenyj w krasu,
Idu, jak ołeń do potoku.
Bohotworju, jak ranok swit-rosu,
Tebe, błakytnooku.

Do tebe jdu, łjubowi ne taju,
Szczodnja szukaju perebrodu.
Tebe, wrodływu pysanku moju,
Ja wpiznaju duszeju zrodu.

Pryspiw:
Wse mynaje, wse mynaje, lito, osiń jde.
Wse mynaje, ne wertaje, chtos' na kohos' żde.
Wse mynaje, wse mynaje, nacze w tomu sni,
A łjubow ne mynaje, ni! (wes' kupłet – 2)

Twoja krasa kołysana miż hir,
Wesnoju kupana w łjubystku.
Ja pidijmu aż do wysokych zir
Swjatu twoju kołysku.

Ja wse zrobłju, szczob nam dijty ładu,
Szczob tilky spokij nad zemłeju.
Jakszczo w żytti kolinom prypadu,
To pered wrodoju twojeju.

Pryspiw (2)

A łjubow ne mynaje, ni! (2)