I
W nicz neprykajanu,
mow u bezodnju, padaju.
Boże, łjubow moju
zmoże wsjak zwaty zradoju!

Ja pryznajus' tobi,
nacze steżyni bat'kiws'kij.
Hriszno mołjus' w żurbi,
prawa ne maju znat' jakij.

Ty ne swjata, czomu ż –
nacze torkajus' wicznosti.
Łysz ne sachnys' mene,
ja ne błahaju wirnosti.

Pryspiw:
Ne rozipnu tebe,
ne zakatuju kljatwoju.
Daj rozipnu kosu –
dołju obmanem kljatuju.

II
Nacze małe dytja,
j hore-bida zahrajet'sja.
Na wołosynci swit
wes' na twojij trymajet'sja...

Pizno horyt' nasz mak,
sonce czy dast' jomu wyrosty?
My perestriłys' tak,
nacze wsełens'ki syroty.

Ne ubywaj sebe
dniw pawutynnjam, bdżiłońko.
Zhljańsja, bez tebe swit
wże ne woskresne, żinońko.

Pryspiw:
Nacze z duszi sloza,
wyjdy chodoju tychoju.
Ja ne łjubłju tebe –
ja wże toboju dychaju...
Ja ne łjubłju tebe –
ja wże toboju dychaju...
Ja ne łjubłju tebe –
ja wże toboju dychaju...