Wrodływa posmiszka duszi
Nenacze soncja promiń na obłyczczi sjaje,
Kazkowym marewom pryjdesz,
Ja znaju, ja znaju, ja znaju!
Pryjdesz, jak perszyj snih
Łehkyj j nedotorkanyj,
Chołodnyj i sumnyj,
Ałe w mojich oczach
Ty buw takym, jak swit,
Jak ja tebe bażała,
Iz zapachom wesny...
Ja ne zabudu – ni!
Niżnist' witru, tepłyj podych – ni!
Twoja zhraja widlitaje.

Pryspiw:
Załyszajsja z namy do twojeji j mojeji wesny,
Załyszajsja z namy, załyszajsja!

Ty stanesz nazawżdy odnym iz kraszczych kazok,
Odnym iz tepłych sniw i dywowyżnych mrij,
Koły bude zdawatys', szczo wże ne maje masok,
Dywys' wpered win tam szljach peremożnyj twij.
Ałe ty znow zastrjahnesz w chmari hołowoju
I dywnym spohadom załyszyszsja w oczach,
A na szljachu twojemu poroste trawoju
Taka niżna
Wrodływa posmiszka duszi,
Szczo nacze soncja promiń na obłyczczi sjaje,
Kazkowym marewom pryjdesz,
Ja znaju... Ja znaju!

Pryspiw