Ne dywysja tak prywitno,
Jabłunewocwitno.
Styhnut' zori, jak pszenycja:
Budu ja żuryt'sja.

Ne myłuj mene szowkowo,
Jasno-sokołowo.
Na schid soncja kwitnut' rożi:
Budut' dni pohożi.

Na schid soncja hrajut' hrozy –
Budut' znowu slozy!
Wstały maty, wstały j tatko:
De łastowenjatko?

A ja tut, w sadu, na ławci,
De kwity-łaskawci...
Szczo skażu jim? – Wse pomitno:
Jabłunewocwitno.