Pomaranczewa styhła palitra
Horyzontu wyna podaje.
Zaprjahaje muzyka try witra,
Szczob procokaty w serce twoje.

Wybuchajut' sonaty wysoko
W epicentri twojeji żurby,
I symfoniji czorni sokoły
Hostrjat' kryła ob czorni duby.

I trojand neciłowani żmutky
Posywiły z czyjejis' wyny.
I po kławiszach sywoho smutku
Chodjat' syni sumni słony.

Ta, do krapelky soncju widdane,
Na pszenycznych witrach wstaje
Twoje czyste, huste, prowitrene
Pomaranczewe serce twoje.