Ja ne znaju, szczo robyty... Ja ne znaju, szczo kazaty...
De znajty czariwni kwity, szczob tobi podaruwaty...
Szczob tebe pryczaruwaty – na sekundu, na chwyłynu...
Bo takych, jak ja, – bahato, a taka, jak ty, – jedyna...
Kożen wypadkowyj pohljad zaczipaje dywni struny.
Koły ja z toboju porjad, tiło probywaje strumom.
Szepoczu słowa kochannja – łedwe czutno... Tycho-tycho,
Adże ty moji ziznannja wse odno zustrinesz smichom...

Pryspiw:
Ałe mow sołodkyj hrich –
Twoji huby, twoji oczi!
Załyszytysja bez nych
Ja ne możu i ne choczu!
Znowu sam sebe zrywaju –
Załyszajus' i znykaju...
Szczo znachodżu, szczo wtraczaju –
Ja ne znaju, ja ne znaju...

Zachłynajuczys' u chwyljach twoho zbudływoho smichu,
Porynaju w bożewiłlja i szukaju w ńomu wtichu...
Spodiwajus' na widłyhu – ce dlja mene nadważływo,
Bo probyty twoju kryhu nemożływo... Nemożływo!..

Pryspiw