Nicz s'ohodni ne taka, jak zawżdy
Barabanyt' doszcz, za szybkamy witer
I tychyj Szopen, i łate na stoli
I jakas' majacznja iz nadrukowanych liter
Za wiknom po kolijam stukit kolis
Odynokyj tramwaj, łed' zawarenyj czaj
W kafe nawproty zakochani w piw oborotu
Po mokrij brukiwci chtos' jde naodynci
Pid switło nicznych lichtariw
Pid zwuky czużych wypadkowych sliw
Pid podych osinnich witriw
Dym syharety, pożowkli hazety
Widwertych dumok tajfun
Mełodija krapel osinńoji noczi
Pid zwuky łed' protertych strun

Pryspiw:
Namałjuju portret swoho mista
W banalnych rjadkach, ałe tak osobysto
Namałjuju portret swoho mista,
Pokładu słowa na arkusz czystyj (wes' kupłet – 2)

Ce nasze z toboju misto,
Dlja nas ce tak osobysto...

Pryspiw