Ty robysz manikjur czornym – minjaje nicz deń,
Stojisz w chołodnomu mori i pachne absent.
Łehka mełodija witrom żene parusy,
W domach panelnych istorij jarusy.

Pryspiw:
I tak wże bude zawżdy, kudy ne kruty,
Łjuby, ne łjuby...
Ce ne prydumały my, łjuby, ne łjuby,
Kudy ne kruty...

Małjujesz oczi ty synim nebom
I zranku pachne mandarynom i snom.
I znow zakinczyt'sja osiń, pide snih,
W domach panelnych łjudy choczut', jak wsi...

Pryspiw

Pomada twoji huby pałyt' wohnem,
Stereotypy z nih waljat' – powzem.
W mojemu misti je prawda odna,
Z domiw panelnych wydno też more z wikna.

Pryspiw (2)