Witer pisnju spiwaw stohołoso,
Ałe raptom w ekstazi nimim
Zupynyws' bilja tebe i młosno
Zazitchaw u wołossi twojim.

I pidsłuchały zori i trawy,
I pidsłuchały riky j mosty,
Jak szeptaw tobi witer łaskawo:
"Ja takoji ne baczyw, jak ty...

Choczesz – chmary dlja tebe rozwiju?
Choczesz – zemłju w doszczach utopłju?
Tilky daj meni krychtu nadiji,
Tilky tycho szepny – łjubłju..."

Choczesz – chmary dlja tebe rozwiju?
Choczesz – zemłju w doszczach utopłju?
Tilky daj meni krychtu nadiji,
Tilky tycho szepny – łjubłju..."

Pryspiw:
Ja tak kochaju jiji... (3)
Ja tak kochaju...

I chocz ty ne skazała niczoho,
Bo ne słuchała witrowych sliw,
Win, zabuwszy sołodku znemohu,
Rozhanjaty chmarky połetiw.

A jak hljanuło sonce iz neba
Czerez syni zinyci nisz,
Zakochałosja sonce u tebe,
Zasijało iszcze jasnisz.

Witer w nebi za chmaramy honyt'sja
I pro tebe składaje pisni,
Poczałasja u soncja bezsonnycja –
I podowszały raptom dni.

I oboje tobi zachodyłys'
Howoryty u wsjakyj czas:
"My po wucha w tebe włjubyłys',
Usmichnysja ż chocz raz do nas..."

Pryspiw

Toż posłuchajte, sonce i witre!
Perestańte skyhłyt' na myt'!
Maju ricz ja do was nechytru,
Wy posłuchajte, pomowczit'.

Ja b chotiw, szczob meni wy skazały
Bez brechni, bez rydań i wyttja:
Skilky raz wy uże kochały
Za swoje bezkoneczne żyttja?

U skilkoch u wołossi mliły,
U skilkoch iszcze budete mlit'?
Wy wsich razom tak ne łjubyły,
Jak odnu jiji treba łjubyt'!

Ja dlja neji chmar ne rozwiju
I doszczamy zemli ne zallju.
I chwałytys', jak wy, ne wmiju,
Ałe ja jiji dużcze łjubłju.

Pryspiw

Te, szczo kydały wy, jak namysto,
Miljonam krasuń do nih,
Ja w duszi nedotorkanno czystym
Dlja odnoji dlja neji zberih.

Te, szczo kydały wy, jak namysto,
Miljonam krasuń do nih,
Ja w duszi nedotorkanno czystym
Dlja odnoji dlja neji zberih.

Pryspiw