Stań meni samoju, same toju pisneju,
Buduju swit i rozłamuju kożnoho razu opislja.
Łyszys' na perszomu na swojemu misci,
Cja podoroż wże zawerszena, a szwydkist' szcze dwisti...

Pryspiw:
Rutu ne szukaj – twoja wyna, ne daruj reczej, daruj syna,
Jak tobi, ne znaju, prypasty... do duszi.
Ricz odnu ty znaty powynna: ni na szczo ce zowsim ne schoże,
Ja nemow małeńka dytyna, szczo bez tebe żyty ne może.

Znani na wes' swit komandy, multypłatynowi dysky,
Wsi wony kruti, nu zwisno, ałe tak dałeko zwidsy.
Dekilka prostych akordiw – i mełodija łunaje.
Spodiwajus', widczuwajesz, chto pro tebe sprawdi dbaje.

Pryspiw

Widteper nima łjudej chuła, rozmir jich obrjadiw zamałyj,
W inszych wsich switach moja buła, i nareszti striłys' na zemli.
Ne zakinczujsja, najiwnyj son, dwoje na płaneti proty wsich.
Ne dywys' na nych, ne słuchaj jich, ce łysze miż palcjamy pisok.

Pryspiw