Tut sonce wże nikomu ne swityt',
I muzyka nikomu ne hraje,
I serce wże ne bołyt',
Te serce, szczo tak kochaje...

Pryspiw:
Zapałju ja zirku kraszczu wid soncja,
Stworju ja płanetu – i todi
Bude łysz łjubow w mojemu switi,
Bude łysz kochannja na mojij zemli!

Cej swit strażdannja i bidy,
Cej swit bez Boha prożywaje,
Koły zakinczyt'sja ce wse –
C'oho dawno nichto ne znaje!

Pryspiw

I sonce wże dawno zajszło,
Jomu nema komu swityty,
Na c'omu switi wże dawno
Nichto ne wmije tak łjubyty...

Pryspiw