Ja łynu do ridnoji chaty,
W Mokrjany, ridneńke seło,
Bez mene wono sumuwało,
Bez mene zbidniło wono.

Bat'kiws'ka chata, łynu do tebe,
Do tebe kriz' nezhody jdu.
Pryjdu do tebe, zemłeńko ridna, –
Ja na kolina prypadu!

Do tebe ja znow pospiszaju,
Sidaju w litak i łeczu,
Ridniszu za tebe ne maju,
Tebe jedynu ja łjubłju!

Jak pryłeczu – ja zemłju ciłuju,
De narodywsja ja i ris.
Sercem nikoły ja ne zabudu
Ridneńku chatu, bujnyj lis.

Ridneńka chata pachne chlibamy,
Pomiż jakymy bihaw ja,
De ne dywysja wse sercju łjube,
Kochana, druzi, sim’ja.