Pryspiw:
Jakszczo ty dumajesz, szczo smijus': bo radiju ja
Tebe poproszu – ne buduj iłjuzij darma.
Slozy moji dawno wytekły –
Ce sarkazm na twoji słowa.

Koły ja buw z toboju szowkowym,
Radiw łeżaty u twojich nohach.
Pytaw tebe: można? ne można?
Ty ne djakuwała.

Dumała twoja krasa dozwoljaje
Minjaty karty j zupynjaty czas?
Jak baczysz, wse jde i zminjujet'sja:
Dawno ty wtratyła swij wełykyj szans.

S'ohodni ja znaju czoho ja choczu
I w moji płany ne wchodysz ty.
Ce ne tomu, szczo ty stała inakszoju.
Ce same tomu, szczo ne zminyłasja ty.