Stawok dyko schwylowanyj –
Bo ty idesz berehom.
Win zazdryt' witrowi,
Szczo pid twoje płattja pronyk.

Pryspiw:
Ty – mrija moja. Ty – mrija moja!
I znajesz, diwczynko, jak tebe choczu ja.
Ty – mrija moja. Ty – mrija moja!
I znajesz, diwczynko, jak tebe choczu ja.

Woda wybuchaje –
I bryzky łetjat' żertwamy:
Do mene usmichnena
Biżysz ty sama.

Ja nosytymu tebe na rukach i łjubytymu tebe:
Bo ty takoż beztjamno choczesz mene.
Dytynko, mene okryljaje wzajemnist' twoja.
Chwyłyna z toboju jak myt' prolita.