Pryspiw:
Sniw wymir je i swit realnosti
Sylno widriznjajut'sja wony.
I prosto żyttjewo neobchidno
Szczob ne zmiszałys' ci dwa swity.

Ja spłju – i baczu wse takym, jak mriju baczyty,
Wse czoho choczu – umyt' z’jawljajet'sja.
Obman cej neobchidnyj dlja reabilitaciji
Pislja ważkoho dnja, czy prosto zwycznoji banalnosti.

Ta chocza realnyj swit ne słuchaje twoju wołju –
W ńomu wse sprawżnje: wid szczastja – do bołju.
Tomu, zustriwszy kochannja swoje,
Ty ne prokyneszsja, uswidomywszy, szczo poduszka ce.