Oj, czyja to steżka połowije?
Oj, ta kwitamy Nadiji...
Stały kwity wyrostaty, stały Nadiju pytaty:
– Oj, Nadije, nasza mrije, ta newże ty postarijesz?
A Nadija dołju wse czekała:
De ta, kljataja, zabłukała?
Sydyt' Dolja na traktori i weze z soboju hore,
A Nadija wse czekaje, i starije-pomyraje...