Twoja choda, jak zmoha zrozumity, szczo nawkoło twoje.
Szcze j mymowoli twij ostannij krok tobi doujawyty szans jedynyj daje.
Jedynyj, ałe daje.
I jak kołys' sam na sam sebe rozip’jawszy,
Widczujesz homin dumok rujniwnych tycho sz-sz-sz,
W oczewyd' rujniwnych dlja tyszy.
Błukannja u porożneczi nenacze dens,
Jakyj ty postupowo stworjujesz szczodnja, jak hru,
De powsjakdennja majesz za sens,
De powsjakdennja je sens.
Nema mety, twij spokij czy zusyłlja, czy chapannja za tiń.
Twoja zawzjata poslidownist', jak otruta rwe tebe.
Use daremno. Pokyń.
Jakszczo daremno, to kyń.
Nema mety. Nema, to kyń.
Odyn idesz do swojich meż, nawit' koły ne znajesz, szczo jak.
Usim u widpowid' kydajesz palci w horu otak,
Riszucze w horu cej znak.
Ostannij raz zaczekaj,
Use protyłeżne, twoji dumky ce je dijsnist', jaku ty żenesz,
Jakszczo dijsnist', nawiszczo żenesz.
Ce bezhłuzdja.

Ne pidijmaj swoje obłyczczja, nawkoło tebe żorstoka hra.

Zapom’jataj, ty majesz zrozumity, szczo nawkoło twoje,
A jakszczo widstupaty, to łysze na myt' u toj kutok, jakyj tebe wpiznaje.
Jakyj tebe wpiznaje.
De ty ne budesz samotnij, chocza i odyn
I de ty ne poczujesz zwidusil kołjucze: "Ty kwartalnoji rasy syn!"
Żorstokoji rasy syn!

Żorstoka hra! Ne pidijmaj swoje obłyczczja
Żorstoka hra, ne pidijmaj. Żorstoka hra!

Żorstoka hra! Ne pidijmaj swoje obłyczczja
Żorstoka hra, ne pidijmaj. Żorstoka hra!
Ne pidijmaj obłyczczja!

Twoja choda, jak zmoha zrozumity, szczo nawkoło twoje,
Szcze j mymowoli twij zmarniłyj krok tobi doujawyty szansu wże ne daje.
Sumno, ałe ne daje.
I jak kołys' sam na sam sebe rozip’jawszy,
Ty ne wstyhajesz zrobyt' ostannij rozpodił duszi.
Swojeji duszi.
Wże zapizno.