Na szljachach-dorohach wse moje żyttja.
Choczu zupynytys', ta ne możu ja.
Zustriczi, proszczannja, slozy na oczach.
Dowhi rozstawannja, noczi pry swiczach.

Chto zna, kudy idu ja,
Chto zna, kudy łeczu,
Chto zna, czomu za uspich soboju płaczu.
Chto zna, szczo bude dali,
Chto zna pro majbuttja,
Chto zna, w jakomu naprjamku tecze rika żyttja?

Pryspiw:
Chto znaje, chto znaje,
Chto zna – chto znaje, chto znaje?
Chto znaje, chto znaje,
Chto zna – chto znaje, chto znaje?

Snam swojim ne wirju, i hadannjam też,
Bo nichto ne znaje, złetysz ty czy wpadesz.
Kym buła ja wczora, kym teper ja je,
Jasne czy pochmure majbuttja moje.

Chto zna moji probłemy,
Chto zna moji dumky,
Chto zna, naskilky szwydko łetjat' moji roky?
Chto zna moji turboty,
Chto zna pro sercja bil,
Chto zna, żyttja – ce drama czy prosto wodewil?

Pryspiw

Ta koły zustrinu ja łjubow swoju,
Budut' znaty pro nas nebesa, możływo.

Pryspiw (3)