Mrjaka! Mrjaka! Ważko dychaty!
Temrjawa wołoha styskaje hrudy.
Mertwa, mertwa – ważko powiryty,
Ta dołju ne zminysz – ja wże ne z łjud'my.
Chwyli, chwyli – syri, swyncewi –
Tiło moje perehortajut'.
Woda, woda – woda chołodna –
Kosy moji rozplitaje.
Teczija, teczija riczky strumkoji
Mene z soboju zabyraje.
Riczeńka-riczka ob hostre kaminnja
Szkiru moju rozrywaje.
Misjac' u wodne dywyt'sja dzerkało,
Ta j u wiczach mojich widbywajet'sja.
Ryby, ryby krużljajut' nawkoło,
Łehko palciw mojich torkajut'sja.
Oj, jak sumno meni j samotńo.
Wicznist' – ce chołodna woda.