I
Sonce sidaje za horyzont...
Torkajus' twojich zirok.
Wony chołodni, nenacze lid
Twojich bażań i mojich utich.

II
Serce łeżyt' skrywawłene na zemli.
Wono nałeżało łysz tobi.
Ta wże ne tiszat' pusti słowa,
Ja budu tam, de tebe nema!

Pryspiw:
I, jak w sni, kożen raz
Biżu, chowajus' u temrjawu wid nas.
Ja szcze żywyj! Nastaw chołodnyj czas.

I, jak kożen raz, zrywaje dach!
Ja choczu wże zabuty toj strach!
Mij zmyje sum żywa woda
J tebe ne bude w mojich dumkach...

III
Sonce daruje switowi nowyj deń –
Deń bez doszczu i sumnych piseń.
Ja mih by buty twojim smittjam,
Ałe załyszajus' sam.

Pryspiw