Beskydy sywi, czerwoniji skeli,
Dyki, nepewni, nawysły nad namy.
Se, każut' łjudy, złych duchiw oseli
Stały pid chmary stinamy.

Z hir aż do morja ustupy sjahajut',
Łjudy ż prozwały jich Czortowi schody;
Chodjat' zli duchy po nych ta zbihajut'
Huczni wesnjaniji wody.

Łjudy ż ne smijut' zijty po tych schodach
Het' na werchiw’ja, tumanom powyti, –
Duchy pokłały po wsich perechodach
Skeli, wid kruczi widbyti;

Chto tilky jtyme po schodach, – zaduszat',
Kynuwszy skełeju w ńoho tjażkoju,
I podołanoho stohin zahłuszat'
Duchy łunoju hirs'koju.