De ja ne jdu, szczo ne pocznu,
Wse tiń twoja za mnoju,
I kożnyj smich – moment utich
T'myt' chmaroju sumnoju.

Czoho, pytaju ja ne raz, –
Żyttja moje łotoczysz,
Ty – ne moja, a ja ne twij,
Czoho wid mene choczesz?

Czy zawynyw tobi ja szczo,
Czy tużysz tak za mnoju?
Szczo tiń twoja wkrywa mene
Wse chmaroju sumnoju.

Ta tiń mowczyt', zwyczajno, tiń,
Ni mowy, ni rozmowy,
A, może, ce mojeji tiń
Pokijnoji łjubowi...