Dawno mynuw u praci deń!
Zajszła zorja nad hajem,
A my wywodymo piseń
I spaty ne ljahajem.

Pryspiw:
Wsim, chto łjubyt', chto kochaje,
Chto harjacze serce maje,
W niczku misjacznu, jasnu
Ne do snu,
Oj, ne do snu!
Ta j skażite jak zasnuty,
Koły czuty zapach ruty,
Koły w niczeńku jasnu
Ne do snu,
Oj, ne do snu!

Dychne witrec' – i z naszych plicz
U myt' zżene utomu.
Nu, jak w taku czudowu nicz,
Nu, jak ity dodomu?

Pryspiw

Uże dawno my doma wsi,
Ałe zasnut' ne możem, –
Nicznij widdawszysja krasi,
Swoji sercja trywożym.

Pryspiw