Ty meni s'ohodni znow nasnyłasja
Takoju, jak buła dawno kołys', –
Junoju, kochanoju i wrodływoju,
Ruka w ruci, my dwoje jszły kudys'.
I buły my udwoch znowu szczasływymy,
Z łjubow’ju w twoji oczi ja dywyws',
A ty do mene myło usmichałasja
I howoryła meni: ne żurys'...

Pryspiw:
Ne żurys', whamuj peczal,
Ne puskaj do sercja żal.
Ja ż buła kołys' twojeju, ty zhadaj...
Swoje serce ja todi daruwała łysz tobi,
To ż z łjubow’ju ty pro mene pam’jataj...

Ne sudyłosja, a czy ne skłałosja,
Szczo ż, buwa, jak każut' – "c’est la vie"...
Ne z odnymy namy take stałosja,
Wsi my piszaky w czyjis' hri.
Szczo buło, to wse ne maje znaczennja,
Ty ż meni skazała w c'omu sni:
Ne sumuj, mij myłyj, do pobaczennja,
Dawaj zustrinemos' u druhomu żytti...

Pryspiw