Widmerechtiła dałecz biła,
Snihy roztały – i nema.
I żinka, szczo mene łjubyła,
Żywe rozłuczena, sama.

Wona ne dzwonyt' i ne pysze,
Wona ne kłycze i ne żde.
Czomu ż todi do neji, wirsze,
Dusza pochnjupłena brede?

Newże nadijet'sja, szczo można
Pereinakszyty żyttja?
Ałe mynuszcza dnyna kożna
I czas tecze bez worottja...

I wże niczoho ne zminyty,
Sud'bu ne wyberesz nowu...
I tilky pam’jat' bude żyty,
Dopoky w switi ja żywu.