Zamknenu liniju – kontur łehkyj
Tak, niby jasnist' płekajem,
Mabut', swidomi doznannja ruky
Projde nad wwihnutym krajem.

Zljażut' dałeko, mow swiczi na dni,
Zibrani chwyljamy zori –
Szczyroji prawdy odwiczni wohni
W perszim nezajmanim twori.

Toż do dżereł zahorodżena put':
Jak by nadiju ne wbyty!
Łehko powiryt', szczo tam joho żdut',
Nawit' znewirenyj mytar.