Wezły sołow’jiw naszych naddniprjan
Czerez hory, czerez doły ta j za okean.
W kanads'ki haji sribnoji zemli,
Oj płakały, oj rydały w klitci sołow’ji.

Moknut' jich krylcja, moknut' jich sercja
Swij kinczaje szljach tak za ptachom ptach.

Kwity i sady pryżyłysja tam.
Perewezły łjudy mowu czerez okean.
Ne pryżyłys' ni, tilky sołow’ji, –
Ne spiwajut', powertajut' dodomu wony.

Czy to doszcz, czy snih, czy łychyj buran.
Na Wkrajinu wony łynut' czerez okean.
Stohnut' sołow’ji, płaczut' sołow’ji, –
Ne domczyt' jich bujnyj witer u ridni kraji.