Oj nemaje hirsz nikomu, oj jak tij czajci-nebozi,
Szczo wyweła czajenjata pry bytij doro(zi).

Iszły, iszły czumaczeńky – oj hnezdeczko oj znajszły.
Czajenjatoczok zabrały, hnizdo roztopta(ły).

Oj litaje czajka, aż ob dorohu b’jet'sja.
Sydyt' czumak na woznyci ta j z czajky smijet'(sja).

– Oj ne litaj, czajka, oj ne wybywaj paszczi,
Bo ce ż twoji czajenjata j pokypyły w ka(szi).

– Oj wy, czumaczeńky, ach rozdobryje łjudy,
Budu ż ja wam woliw pasty, a szcze j budu zawertaty –
Wernyt' mojich czajenjata, bo ja jichnja ma(ty).