Wicznyj rewołjucioner –
Duch, szczo tiło rwe do boju,
Rwe za postup, szczastja j wołju, –
Win żywe, win szcze ne wmer.
Ni popiws'kiji tortury,
Ni tjuremni cars'ki mury,
Ani wijs'ka musztrowani,
W hrib joho szcze ne zweły.

Win ne wmer, win szcze żywe!
Chocz wid tysjacz lit rodywsja,
Ta aż wczora rozpowywsja
I o własnij syli jde.
I prostujet'sja, micnije,
I spiszyt' tudy, de dnije;
Słowom sylnym, mow truboju,
Miljony zwe z soboju!

Hołos ducha czuty skriz':
Po kurnych chatach mużyc'kych,
Po werstatach remisnyc'kych,
Po miscjach nedoli j sliz.
I de tilky win rozdast'sja,
Szczeznut' slozy, sum neszczastja,
Syła rodyt'sja j zawzjattja
Ne rydat', a dobuwaty.

Win ne wmer, win szcze żywe!
Chocz wid tysjacz lit rodywsja,
Ta aż wczora rozpowywsja
I o własnij syli jde.
I prostujet'sja, micnije,
I spiszyt' tudy, de dnije;
Słowom sylnym, mow truboju,
Miljony zwe z soboju!