Ty – soło bezmeżnoji wyny
Ty – łezo na obriji mety
Nareszti ja znaju, ja znaju, ja znaju
Znaju tebe
U mori, u nebi, u duszi
U nesamowytij hłybyni
Ja tebe zwilnjaju, zwylnjaju, zwylnjaju

Tak łyne stereodeń, stereonicz, ałe ne ty
Łjubysz mene, p’janysz mene u roztyni samoty
Łyne stereodeń, stereonicz
Bezsyłyj kryk.
De ta meża, tonka meża, meż namy ta
Ta, szczo nawik?
Tilky zbahny

Zitchaje roztała mowi zyma
Istorija dotyku odna
Wona załyszaje, łyszaje, łyszaje
Meni słowa
I nawit' u inszemu żytti
Na Bohom rozpałenomu tli
Ty mene trymajesz, trymajesz, trymajesz...

Tak łyne stereodeń, stereonicz, ałe ne ty
Łjubysz mene, p’janysz mene u roztyni samoty
Łyne stereodeń, stereonicz
Bezsyłyj kryk
De ta meża, tonka meża, miż namy ta
Ta, szczo nawik?