Szczo zi mnoju, mamo, prokydajus' rano,
Jak spiwajut' sołow’ji?
Oczi wołoszkowi, tychaja rozmowa
Ne dajut' zasnut' meni.
To, moja dytyno, prjamo w serce łyne
Perszoji łjubowi dzwin.
Zranku i do noczi w serdeńku diwoczim
Bude tilky win.

Pryspiw:
A rosy padajut' w trawu
Ne uwi sni, a na jawu,
I nacze zirońka jasna
Kochannja perszoho wesna. (wes' kupłet – 2)

Mamo, ja ne znaju, serce zawmyraje,
Tak trywożno na duszi.
Baczu ja szczonoczi wołoszkowi oczi –
Szczo zi mnoju – ty skaży.
To, moja dytyno, wże pryjszła hodyna,
Perszoji łjubowi czas,
Ta moja mołytwa bude zachyszczaty
Wid peczali i obraz.

Pryspiw

Mamo, szczo zi mnoju? Ne dajut' spokoju
W synim nebi dwi zori.
Jak na nych dywłjusja, płaczu i smijusja,
J harno tak czomus' meni.
Donju moja myła, ptaszko syzokryła,
Kwitka moja czariwna, to kochannja persze
Ty swoje zustriła,
To pryjszła twoja wesna.

Pryspiw