Shcho zi mnoyu, mamo, prokydayus' rano,
Yak spivayut' solov’yi?
Ochi voloshkovi, tychaya rozmova
Ne dayut' zasnut' meni.
To, moya dytyno, pryamo v serce lyne
Pershoyi lyubovi dzvin.
Zranku i do nochi v serdenku divochim
Bude tilky vin.

Pryspiv:
A rosy padayut' v travu
Ne uvi sni, a na yavu,
I nache zironka yasna
Kochannya pershoho vesna. (ves' kuplet – 2)

Mamo, ya ne znayu, serce zavmyraye,
Tak tryvozno na dushi.
Bachu ya shchonochi voloshkovi ochi –
Shcho zi mnoyu – ty skazy.
To, moya dytyno, vze pryishla hodyna,
Pershoyi lyubovi chas,
Ta moya molytva bude zachyshchaty
Vid pechali i obraz.

Pryspiv

Mamo, shcho zi mnoyu? Ne dayut' spokoyu
V synim nebi dvi zori.
Yak na nych dyvlyusya, plachu i smiyusya,
Y harno tak chomus' meni.
Donyu moya myla, ptashko syzokryla,
Kvitka moya charivna, to kochannya pershe
Ty svoye zustrila,
To pryishla tvoya vesna.

Pryspiv