Jak bahato żinok u switi, a mużczyn – nemnoho,
Każut', szczo wże prypadaje dwadcjat' na odnoho.
Kudy hljanesz – wsjudy żinka, mow hryb po doszczi!
Odynokyj tilky wychid – harem zawesty!

Pryspiw:
Ach, harem – ce czar duszi i tiła.
Ach, harem – ce mrija wsich mużczyn na switi.
Ach, harem – ce rożi cwitka zriła...
Kołys' wkinci zawedut' w nas harem!

Rik za rokom, mow deń za dnem, jak potik pływe,
Mużczyn staje szczoraz mensze, żinok bilsze wse,
Aż wkinci do toho pryjde, pro ce, diwcza, znaj,
Szczo distanesz tilky chłopcja, łysz wyjdesz u haj.

Pryspiw

Kudy hljanesz – wsjudy żinka prosyt' tebe wment:
"Jak ne pryjdesz Hryc'ku, Petre, zrobłju tobi smert'!"
Szczo to wże na switi stało? Sam ne znaju ja...
Czy to, może, Boh karaje, czy kljata wijna?

Pryspiw