Tam, za lisom sonce zasijało,
Zełeniła tam trawa.
Nasza sotnja w pochid wyruszała –
Łisom nesłasja łuna.

Poperedu sotnyk nasz mandruje,
Jak toj oreł stepowyj,
A nad namy syńo-żowtyj prapor
Nasz powstans'kyj bojowyj.

A diwczyna z chaty wychodyła,
Slozy kapały na hrud':
"Bud', mij myłyj, żywyj ta zdorowyj!
Powertajsja, ne zabud'!"

"Ne zabudu ja tebe, kochana,
Poky w switi żyt' budu.
Tu chustynku, szczo ty daruwała,
Pid sercem nosyt' budu".

Chto z dorohy nam ne chocze staty,
Tomu hore i bida.
Temnyj lis – ce nasza ridna chata,
Strawa nasza – chlib, woda.

Je w nas krisy, tanky i harmaty,
Skorostriły hurkotjat'.
Hej wychod'te ti, szczo okupantiw
Nenawydjat', ne chotjat'!