Oj tam u czystomu poli striłec' ranenyj łeżaw,
Win, zwirywszy whoru oczi, i zo wsima sja proszczaw.

– Praszczajte, chłopci-mołodci, wy, siczowiji strilci,
Ne dajte krukam-woronnjam kłjuwaty oczi moji.

Proszczaj ty, myła Wkrajino, proszczaj ty, neńko stara,
Ja dumaw, szczo wilnym stanu, woroh widibraw żyttja.

Ne żal my tych temnych noczej, szczo ja jich po połju błukaw,
No żal my tych karych oczej, szczo ja jich wirno kochaw.

A pry ostannij chwyłyni hljanuw na swoho konja:
– Proszczaj my, druże jedynyj, ja wże kinczaju żyttja.