Oy tam u chystomu poli strilec' ranenyi lezav,
Vin, zviryvshy vhoru ochi, i zo vsima sya proshchav.

– Prashchayte, chlopci-molodci, vy, sichoviyi strilci,
Ne dayte krukam-voronnyam klyuvaty ochi moyi.

Proshchay ty, myla Vkrayino, proshchay ty, nenko stara,
Ya dumav, shcho vilnym stanu, voroh vidibrav zyttya.

Ne zal my tych temnych nochey, shcho ya yich po polyu blukav,
No zal my tych karych ochey, shcho ya yich virno kochav.

A pry ostanniy chvylyni hlyanuv na svoho konya:
– Proshchay my, druze yedynyi, ya vze kinchayu zyttya.