Wyrjadżała maty syna pid Kruty do boju,
Rozczesała kuczeryky ponad hołowoju.

– Idy, idy, mij synoczku, ta j ne zabawljajsja,
Jak poboresz woriżeńkiw, dodomu wertajsja.

– Idu, idu, moja maty, wczynju waszu wołju,
Wy molit'sja Hospodewi, szczob wernuwsja z boju.

Żdała, żdała stara maty, pid Kruty chodyła
Ta j szukała miż trupamy najmenszoho syna.

A jak znajszła stara maty holiwońku syna,
Prokłynała dni kołyszni ta j zahołosyła:

– Łju-łju, łju-łju, mij heroju, ce ja – twoja maty,
Synu ridnyj, Boże myłyj, woroże prokljatyj!