To ne hrim zahrymiw, to ne dzwin zadzweniw,
Ne stolitni duby zatriszczały,–
To łychi worohy na nasz kraj dorohyj,
Mow hołodni wowky, napadały.

I na naszij zemli w swojij chwyli hriznij
Urahanom ważkym prokotyłys',
I w hodynu hriznu dorohuju Witczyznu
U pożari i krowi toptały.

Hej, złodjuho, trjasys', utikaj czymskorisz,
Bo hospodar dodomu wertaje,
A ty, temnaja nicz, prochody czymskorisz,
Ukrajini chaj sonce zasjaje.

De ż ti wirni syny, de podiłys'
De ż ti łycari hrizni, zawzjati?!
Czom wony ne stajut', czom wony
Bat'kiwszczynu swoju ratuwaty?