Sire nebo, siri chmary
Witer z żałju zawywa
Doszczu krapłyny, jak prymary
Iz smutkom po wiknu stika

I łjudy siri, jak te nebo
Bez emocij poczuttiw
Isnujut' łysz tomu, szczo treba
Jim żyty chto c'oho chotiw

Toj widczaj wbywaje
Dusza moja strażdaje
Szczob krywdy ne czuty
I nazawżdy zabuty

Nema jim wyprawdań i kary
Pozbawłeni wony hrichiw
I duszu wytjahły za bary
Iz cych pohanych łjuds'kych tił

Propaw wże spokij i terpinnja
I witer chmary prynese
Ne bude łjudjam wże spasinnja
Łysz anhełam proszczajut' wse...